Ολυμπιακός Λευκωσίας
O Ολυμπιακός Λευκωσίας είναι μία κυπριακή ποδοσφαιρική ομάδα, με έδρα τη Λευκωσία. Αποτελεί τμήμα του αθλητικού Σωματείου Ολυμπιακός Λευκωσίας. Η ποδοσφαιρική ομάδα του Ολυμπιακού έχει κατακτήσει 3 φορές το Πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Κύπρου, έχει συμμετάσχει 3 φορές στο Πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής Ελλάδας, έχει κατακτήσει ένα Κύπελλο Κύπρου και μια Ασπίδα Πάκκου, ενώ επίσης έχει εκπροσωπήσει την Κύπρο σε αρκετές ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο Ολυμπιακός έχει 71 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία Κύπρου, όντας στην τέταρτη θέση στη σχετική κατάταξη.
Ιούνιος 1931
Ο Ολυμπιακός Λευκωσίας ιδρύθηκε τον Ιούνιο του 1931. Ιδρυτές του Σωματείου ήταν μια ομάδα μορφωμένων νέων, αποφοίτων του Παγκυπρίου Γυμνασίου, οι οποίοι ενδιαφέρονταν για τον αθλητισμό και κυρίως το ποδόσφαιρο, την καλλιτεχνική και πολιτιστική δραστηριότητα.
Οι νέοι αυτοί αρχικά ίδρυσαν ορχήστρα και διοργάνωναν μουσικές εκδηλώσεις. Η ορχήστρα έκανε πρόβες σε υφιστάμενο σωματείο («Ελευθέρια») των Κάτω Ενοριών της Λευκωσίας. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι πρόβες ενοχλούσαν τους θαμώνες του Σωματείου Ελευθέρια που επιδίδονταν στο χαρτοπαίγνιο και προκαλούσαν προβλήματα στη λειτουργίας της ορχήστρας, οδήγησε τα μέλη της ορχήστρας στην ίδρυση νέου Σωματείου, του Ολυμπιακού.
Ονομασία
Οι ιδρυτές του σωματείου αποφάσισαν να το ονομάσουν «Ολυμπιακός» λόγω της αγάπης που είχαν προς τον ελληνικό σύλλογο του Ολυμπιακού Πειραιώς
Με την ίδρυση του ο Ολυμπιακός σχημάτισε και ποδοσφαιρική ομάδα. Ωστόσο, όταν ιδρύθηκε, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου δεν είχε ακόμα δημιουργηθεί και έτσι δεν διεξαγόταν Παγκύπριο πρωτάθλημα. Ωστόσο, είχαν ήδη δημιουργηθεί αρκετά σωματεία. Το 1932, με πρωτοβουλία του Πεζοπορικού Λάρνακας, διεξήχθη, με σύστημα νοκ-άουτ, το πρώτο Παγκύπριο πρωτάθλημα, το «πρωτάθλημα πόλεων». Ο Ολυμπιακός δεν πήρε μέρος σε αυτό το πρωτάθλημα αλλά συμμετείχε στο επόμενο πρωτάθλημα, το οποίο διοργάνωσε ο ΑΠΟΕΛ (1933). Στο πρωτάθλημα αυτό συμμετείχαν 8 ομάδες. Είχε συμφωνηθεί όπως οι 8 ομάδες αγωνιστούν μεταξύ τους σε ένα γύρο και οι πρώτες πέντε στη βαθμολογία να αγωνιστούν μεταξύ τους, πάλι σε ένα γύρο. Ο Ολυμπιακός τερμάτισε στην έκτη θέση. Επειδή όμως αποχώρησαν δύο ομάδες, αποφασίστηκε όπως στο δεύτερο γύρο να συμμετάσχουν 6 ομάδες και έτσι συμμετείχε και ο Ολυμπιακός ο οποίος τελικά τερμάτισε στην τελευταία θέση. Ο Ολυμπιακός συμμετείχε και στο τρίτο ανεπίσημο πρωτάθλημα, το οποίο διοργάνωσε η ΑΕΛ την περίοδο 1933-34. Ίσχυαν οι ίδιο κανονισμοί όπως και στο δεύτερο πρωτάθλημα και ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να προκριθεί στο δεύτερο γύρο. Το τέταρτο πρωτάθλημα πόλεων θα το διοργάνωνε η Ανόρθωση. Ωστόσο, λόγω προκήρυξης πρωταθλήματος από τον Τραστ στη Λευκωσία και διαμάχης μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά και άλλων θεμάτων για τα οποία υπήρχαν διαφωνίες (ο Ολυμπιακός και ο Άρης έθεσαν θέμα ελεύθερης συμμετοχής ποδοσφαιριστών από ένα Σωματείο σε άλλο), τα σωματεία αποφάσισαν τη δημιουργία μιας αρχής η οποία θα είχε την ευθύνη διοργάνωσης των πρωταθλημάτων. Έτσι, στις 23 Σεπτεμβρίου 1934 ιδρύεται η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου, με τον Ολυμπιακό να αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά της μέλη.
Ιστορία
Το έμβλημα του Ολυμπιακού Λευκωσίας είναι το αντίσκηνο. Η ιδέα προέκυψε από την πρώτη κατασκηνωτική εξόρμηση του Σωματείου στην περιοχή που είναι το εξωκλήσι της Παναγιάς της Γλυκιώτισσας στην Κερύνεια. Ως χρώματα επιλέχθηκαν το μαύρο και το πράσινο. Το μαύρο για να θυμίζει το πένθος του Ελληνισμού της Κύπρου για τους πολλούς ξένους κατακτητές και το πράσινο για να συμβολίζει την ελπίδα και την πίστη του Κυπριακού ελληνισμού για ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
Η πορεία μέσα από τον χρόνο
Ακρίτας και θεματοφύλακας των ιδεωδών του σκλαβωμένου Κυπριακού Ελληνισμού αναδεικνύεται μέσα από τη χοάνη της μακρόχρονης ιστορικής διαδρομής του ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» της Λευκωσίας.
Από τους πρώτους κιόλας μήνες της ίδρυσης του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ», τα μέλη του όχι μόνο συμμετείχαν στην προσπάθεια εθνικής απολύτρωσης από την ξένη κατοχική παρουσία, μα ανέλαβαν ηγετικό ρόλο σε κάθε εθνικοαπελευθερωτική εκδήλωση. Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» είχε την ίδια αλλά και σκληρότερη ακόμα μοίρα που είχαν τα σωματεία της Κύπρου που τα μέλη τους συμμετείχαν στην μεγαλειώδη εκείνη πορεία του λαού μας: Το Σωματείο κλείστηκε από τις Βρετανικές κατοχικές αρχές και ύστερα από ένα ολόκληρο χρόνο επιτράπηκε η επαναλειτουργία του, ενώ στα σκοτεινά τα χρόνια της παλμεροκρατίας, απαγορευόταν η ανύψωση της ελληνικής σημαίας στο οίκημα του Σωματείου, η ανάρτηση των φωτογραφιών των ηρώων της ελληνικής επανάστασης του 1821, καθώς κι οι συγκεντρώσεις με εθνικοπολιτικό χαρακτήρα.
Δεν είναι υπερβολή αν λεχθεί πως ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» υπήρξε ο καθοδηγητικός φάρος – το κέντρο λήψεως αποφάσεων – σε κάθε εθνικοαπελευθερωτική δραστηριότητα.
Έτσι, όταν ξέσπασαν τα γεγονότα του Οκτώβρη του 1931, τα μέλη του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» συμμετείχαν δυναμικά στη μοιρόγραφτη κείνη πορεία του λαού μας. Μια πορεία που αναπόδραστα ξεδιπλώθηκε όχι μόνο ύστερα από τις οδυνηρές διαψεύσεις των εθνικών οραματισμών του λαού μας – που συνίσταντο στην ένωσή του με το μητροπολιτικό Ελληνισμό – αλλά και ύστερα από το κυνικό βιασμό και των στοιχειωδέστερων δημοκρατικών και συνταγματικών θεσμών, που με τη σύμπραξη στο Νομοθετικό Συμβούλιο των τουρκοαγγλικών ψήφων, στραγγαλιζόταν η θέληση του 82% του πληθυσμού της υπόδουλης πατρίδας. Πρόσθετα, σαν τα αυτοκρατορικά συμφέροντα το απαιτούσαν, επιβαλλόταν η βρετανική βούληση με αυτοκρατορικά διατάγματα έστω κι αν το Νομοθετικό Σώμα (Έλληνες και Τούρκοι βουλευτές) επιψήφιζε ή καταψήφιζε κάποιο νομοσχέδιο που κατέθετε ο Κυβερνήτης.
Σαν αποτέλεσμα της έκρηξης του κινήματος ήταν η παραίτηση των μελών του Νομοθετικού, ύστερα από εγκύκλιο που εξέδωσε ο Μητροπολίτης Νικόδημος Μυλωνάς, η συγκέντρωση στη Φανερωμένη και η δραματική πορεία στο κυβερνείο, που πυρπολήθηκε.
Όμως στις 28 του Οκτώβρη του 1940 οι απαγορευτικοί κανονισμοί ξεπεράστηκαν. Αυθόρμητα ο λαός, με τα μέλη του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» προλάτες, ξεδίπλωσε τις κρυμμένες ελληνικές σημαίες και πανηγύριζε με δοξολογίες και γιορταστικές εκδηλώσεις τις νίκες του στρατού μας στο Τεπελένι και την Κλεισούρα, τους Αγίους Σαράντα, την Πρεμετή και τ’ Αργυρόκαστρο.
Στ’ άραχλα τα χρόνια της γερμανοϊταλικής κατοχής, ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» συνέτρεξε ποικιλότροπα τους Έλληνες πρόσφυγες αδελφούς μας που κατέφευγαν στην Κύπρο, είτε για να διαπεραιωθούν στη Μ. Ανατολή – πυκνώνοντας τις τάξεις του ελεύθερου Ελληνικού Στρατού- είτε για προσωρινή παρουσία τους, μέχρις ότου ανατείλει ξανά στους γαλανούς ουρανούς της πατρίδας ο ήλιος της λευτεριάς.
Προπύργιο και κάστρο άπαρτο της λευτεριάς θα αναδειχθεί ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» και στα χρόνια 1947-1949 – «Χάνι της Γραβιάς» βάφτισε ο τύπος το 1948 τον «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ», όταν πάνω του συντρίβονταν αλλεπάλληλες επιθέσεις ανθελληνικού μίσους- δίνοντας με τις πρωτοποριακές κινητοποιήσεις του το στίγμα πλεύσης ενάντια στην αποικιοκρατική κατοχή.
Κι’ αργότερα, στη δραματική εποποιία του 1955-59, πρωταγωνιστικό και πάλι ρόλο θα διαδραματίσει ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ». Όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, τα απλά μέλη του σωματείου αλλά και οι ποδοσφαιριστές του στρατεύτηκαν στις τάξεις της Ε.Ο.Κ.Α., εκτελώντας διατεταγμένες εντολές που λαμβάνανε από τον τομεάρχη Πολύκαρπο Γιωρκάτζη καθώς και από τον υποτομεάρχη Λευκωσίας Γιαννάκη Μάτση, που στην περιοχή του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» διατηρούσε τρία κρησφύγετα.. Ένα δραστήριο μέλος του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» ο Γεώργιος Στέρος (που στις μάχες του 1963 σκοτώθηκε) ανέλαβε την εποπτεία της διαχωριστικής γραμμής στις κάτω ενορίες της Λευκωσίας, παρέχοντας πλήρη προστασία στους Ελληνοκύπριους κατοίκους των, που οι Άγγλοι αποικιοκράτες όχι μόνο απαξιούσαν να την παράσχουν, μα ενθαρρύνανε τις επιθέσεις των τούρκικων στιφών.
Ήταν απερίγραπτος ο ενθουσιασμός που επικρατούσε τότες στις τάξεις του μαχόμενου λαού μας. Και μόνο το γεγονός ότι ο τομέας Λευκωσίας, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Γιαννάκη Μάτση, διατηρούσε στο τέλος του αγώνα 70 ομάδες με πλήρη οπλική εξάρτηση, αποδεικνύει πόσο ψηλά βρισκόταν ο ένοπλος εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας του λαού μας.
Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» στα χρόνια του 1955-59 κατέβαλε βαρύ φόρο αίματος στη δραματική εκείνη αναμέτρηση με τον ξένο δυνάστη.
Πιο συγκεκριμένα θυσιάστηκαν στο βωμό της ελευθερίας τα πιο κάτω μέλη του:
Χαράλαμπος Μούσκος που σκοτώθηκε – κι ήταν ο πρώτος Κύπριος αντάρτης που έπεσε σε σύγκρουση με το βρετανικό κατοχικό στρατό – στις 15.12.1955 στο Μερσινάκι των Σόλων, ύστερα από ενέδρα που στήθηκε κατά των Άγγλων.
Νίκος Γεωργίου, από το Παλαιχώρι, που υπέκυψε στις 25.01.1957 στα φρικτά βασανιστήρια που υποβλήθηκε από Άγγλους ανακριτές στα κρατητήρια των Πλατρών.
Σταύρος Στυλιανίδης, ο κατασκευαστής βομβών της ΕΟΚΑ που σκοτώθηκε στις 18.08.1957 στο κρησφύγετό του, στο χωριό Επισκοπιό, από έκρηξη νάρκης που κατασκεύαζε με τον Καραίσκο και Α.Θεοφάνους.
Kώστας Λοίζου, που πέθανε στο χωριό Κάμπος στις 28.01.1958, από εγκαύματα που υπέστη ύστερα από επίθεση που διενήργησε η αντάρτική του ομάδα κατά του Κεντρικού αστυνομικού σταθμού.
Νίκος Κατσαρής, αντάρτης της ΕΟΚΑ, που πέθανε λίγο μετά την λήξη του απελευθερωτικού αγώνα.
Παντελής Κατελάρης σκοτώθηκε στις 18/1/1958 στον Άη Γιάννη της Μαλούντας, στο κρησφύγετο του κατά την ώρα που κατασκεύαζε νάρκη η οποία εξερράγη.
Αναπόδραστη γι’ αυτό ήταν κι η εκδικητική μανία της παράνομης τουρκοκυπριακής τρομοκρατικής οργάνωσης Τ.Μ.Τ που καθοδηγόταν από τον Τουρκοκύπριο εξτρεμιστή ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς καθώς και από τις βρετανικές, μυστικές υπηρεσίες ενάντια στον «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ».
Η Λευκωσία και τα προάστεια της στις 7 Ιουνίου του 1958 τέθηκαν σε συναγερμό, ύστερα από επανειλημμένες επιθέσεις έξαλλων τουρκικών στιφών εναντίον ελληνικών περιουσιών. Έτσι, δεκάδες χιλιάδες Έλληνες τέθηκαν σε συναγερμό. Ήταν μία μεγαλειώδης κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε σε λίγα λεπτά ευθύς μετά από την έναρξη των κωδωνοκρουσιών. Στόχος των Ελληνοκυπρίων ήταν να διασφαλίσουν με νύχια και με δόντια ζωές και περιουσίες ελληνικές από τις απρόκλητες και αδικαιολόγητες επιθέσεις αφιονισμένων Τούρκων διαδηλωτών, που ύστερα από εντολές της Τ.Μ.Τ. πραγματοποιούσε το όργιο των βανδαλισμών.
Αφορμή για τα επεισόδια στάθηκε η ρίψη βόμβας γύρω στις 10:15 μ.μ. της 7ης Ιουνίου 1958 από διερχόμενο αυτοκίνητο ενάντια στο γραφείο Πληροφοριών του Τουρκικού Προξενίου, που βρισκόταν στην οδό Κερύνειας κοντά στο σταθμό της Αστυνομίας Τροχαίας.
Η μυστηριώδης βόμβα (που όλοι πιστεύουν ότι είναι έργο της Τ.Μ.Τ.) εξερράγη στη βεράντα της οικίας και συνέτριψε μερικούς υαλοπίνακες. Ο ίδιος ο Ντενκτάς εκμυστηρεύτηκε ότι η έκρηξη ήταν επινόηση του για να προκαλέσει σύρραξη.
Λίγο αργότερα , στον τόπο της έκρηξης συγκεντρώθηκαν κάπου 200 έξαλλοι Τούρκοι που κατέβηκαν σε διαδήλωση προς την Τουρκική συνοικία. Σε λίγο ομάδες Τούρκων μπήκαν στις Ελληνικές συνοικίες της Χρυσαλινιώτισσας και του Αγίου Κασσιανού, ενώ άλλοι, επιβαίνοντας σε αυτοκίνητα περιέρχονταν τις οδούς των συνοικιών του Αγίου Ιωάννη, του Αγίου Αντωνίου, το Καϊμακλί και την Παλουριώτισσα.
Οι Τούρκοι κραύγαζαν «τταξίμ», βρίζανε χυδαία τους Έλληνες προβαίνοντας σε προκλήσεις εναντίον των Ελλήνων.
Τότε άρχισαν να κτυπούν οι καμπάνες των ενοριών Αγίου Κασσιανού και Χρυσαλινιώτισσας καλώντας το λαό σε συναγερμό. Σύντομα βγαίνουν απ’ τους δρόμους λάμψεις από φλόγες που φώτιζαν την περιοχή της συνοικίας. Επρόκειτο για πυρκαγιά που εξερράγη στο αυτοκίνητο του ποδοσφαιριστή του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» Νάκου Αναστασιάδη. Η φωτιά κατασβήστηκε από την Πυροσβεστική Υπηρεσία αλλά προξενήθηκαν μεγάλες ζημιές στο αυτοκίνητο.
Στην συνέχεια έξαλλοι οι Τούρκοι επιτέθηκαν εναντίον του οικοτροφείου του Παγκυπρίου Γυμνασίου, στον Άγιο Κασσιανό, που δεν λειτουργούσε και έσπασαν τα τζάμια των παραθυριών. Περιέχυσαν επίσης με βενζίνη τις ξύλινες θύρες ελληνικών ξυλουργείων και επιπλοποιείων στην συνοικία του Αγίου Κασσιανού. Το πυρ κατασβήστηκε έγκαιρα από προσδραμόντες γείτονες προτού επεκταθεί.
Λίγο μετά τα μεσάνυκτα άρχισαν να κτυπούν όλες οι καμπάνες των εκκλησιών της Λευκωσίας και των προαστίων. Σε λίγο μία λαοθάλασσα βρισκόταν στους δρόμους. Πλήθη Ελληνοκυπρίων από το Καϊμακλί, την Παλουριώτισσα και άλλα προάστεια συγκεντρώθηκαν στο άνοιγμα παρά την Πύλη Αμμοχώστου και αλλού με στόχο να προστατεύσουν τις Ελληνικές συνοικίες.
Στην πλατεία Αρχιεπισκοπής συγκεντρώθηκαν χιλιάδες λαού, πολλοί από τους οποίους έφεραν την νυκτερινή τους περιβολή. Αλλά πλήθη κατευθύνθηκαν στις γειτονικές προς την Τουρκική συνοικία οδούς.
Στις 12:40 το πρωί της άλλης μέρας αστυνομική περίπολος λιθοβολήθηκε από το συγκεντρωμένο παρά τον σύλλογο «ΠΑΛΛΕΥΚΩΣΙΑΤΙΚΟΣ» πλήθος. Λίγο αργότερα πλήθος από χίλιους Έλληνες λιθοβόλησε 8 αυτοκίνητα γεμάτα από Τούρκους αστυνομικούς.
Στο μεταξύ πλήθος Τούρκων οπλισμένων με περίστροφα, τσεκούρια, ρόπαλα, μαχαίρια και πέτρες επιτέθηκαν εναντίον των Ελλήνων οι οποίοι συγκεντρώθηκαν κοντά στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ» για να προστατεύσουν την συνοικία.
Αιματηρή σύρραξη και άγριος λιθοβολισμός επακολούθησε. Πολλά πρόσωπα τραυματίστηκαν και η περιοχή πήρε όψη πραγματικού πεδίου μάχης. Πολλοί Έλληνες βρίσκονταν κατά γης με τραύματα από πυροβολισμούς περιστρόφων, κτυπήματα με τσεκούρια και μαχαίρια, ενώ Τούρκοι έμπαιναν σε Ελληνικά σπίτια και κτυπούσαν ή πυροβολούσαν τους ενοίκους.
Ο ηρωισμός που υπέδειξαν οι Έλληνες κάτοικοι ήταν μεγαλειώδης γιατί αγωνίζονταν άοπλοι ενάντια σε πάνοπλους Τούρκους.
Στο μεταξύ οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στο κτίριο του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» το οποίο πυρπολήθηκε και καταστράφηκε εντελώς. Η πυροσβεστική έφθασε όπως πάντα αργά και δεν μπόρεσε να προσεγγίσει, όπως και δεν μπόρεσαν να πλησιάσουν τα νοσοκομειακά φορεία. Οι Έλληνες μπόρεσαν τελικά να διώξουν τους Τούρκους από την περιοχή του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ», αλλά αφού διασκορπίστηκαν στις γειτονικές οδούς και την οδό Ερμού, έβαλαν φωτιά στα γειτονικά καταστήματα. Ομάδες Ελλήνων κατεδίωξαν τους Τούρκους και έσβησαν τις πυρκαγιές. Όμως δεν μπόρεσαν να καταστείλουν έγκαιρα όλες τις πυρκαγιές και στις 2:00 το πρωί τμήμα της Λευκωσίας εφαίνετο φλεγόμενο. Ουρανομήκης φλόγες και πυκνά νέφη καπνού κάλυψαν την πόλη.
Ολόκληρο τετράγωνο στην οδό Καρά Πουπά πυρπολήθηκε, ενώ πυρπολήθηκαν ξυλεμπορικά, γκαράζ, βιομηχανίες αλευροποιίας και σπορελαίων, φαρμακεία και άλλα.
Πυκνές ομάδες Ελλήνων μάχονταν με αυταπάρνηση στους τόπους των πυρκαγιών και καταδίωκαν τους Τούρκους εμπρηστές ή αντιμετώπιζαν τις επιθέσεις και τους λιθοβολισμούς των κρυμμένων Τούρκων. Έτσι δεκάδες ελληνικά καταστήματα σώθηκαν από το καλά προδιαγεγραμμένο σχέδιο των Τούρκων σωβινιστών να εξοντώσουν τους Ελληνοκύπριους της περιοχής και να καταστρέψουν τα υποστατικά τους.
Στο μεταξύ στην αιματοβαμμένη περιοχή του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» κατέφθασαν, αργά όμως και πάλι, ισχυρές δυνάμεις βρετανικών στρατευμάτων οι οποίες επέδειξαν κτηνώδη απάθεια, απέκλεισαν τις παρακείμενες οδούς και επιτέθηκαν για να διαλύσουν τους Έλληνες. Οι Τούρκοι κρύφτηκαν παρά το τουρκικό τέμενος και λιθοβολούσαν τους Έλληνες προσπαθώντας συγχρόνως να εμποδίσουν τους πυροσβέστες.
Οι συμπλοκές έληξαν με τον φόνο δύο Ελληνοκυπρίων, του Κώστα Ιωάννου 18 χρόνων και ακόμη ενός 20χρονου με το όνομα Φιντικλής.
Επίσης σοβαρότατα τραυματίστηκαν από σφαίρες, μαχαίρια και άλλα αιχμηρά όργανα και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση πλείστοι όσοι άλλοι. Οι τραυματίες ξεπέρασαν τους 50. Στις 2:00 το πρωί της 8ης Ιουνίου επιβλήθηκε κατ’οίκον περιορισμός στην περιοχή των πυρκαγιών και των συγκρούσεων.
Τα πλείστα των ελληνικών καταστημάτων από τον «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ» μέχρι την Δημοτική αγορά λεηλατήθηκαν ή υπέστησαν καταστροφές.
Μετά την ανακήρυξη της Κυπριακής Δημοκρατίας η ελληνοκυπριακή ηγεσία ανησυχούσε πάρα πολύ από τις πληροφορίες που λαμβάνονταν συνεχώς για τις στρατιωτικές προετοιμασίες των Τουρκοκύπριων.
Ήδη ήταν γνωστοί οι εξοπλισμοί των Τουρκοκυπρίων, καθώς επίσης και η έλευση αξιωματικών του τουρκικού στρατού στην Κύπρο, οι οποίοι αφού τοποθετούνταν σε περιοχές που υπερίσχυε το τουρκοκυπριακό στοιχείο προέβαιναν σε οργάνωση, εξοπλισμό και στρατιωτική εκπαίδευση των κατοίκων.
Μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές της Λευκωσίας, η οποία και αποτελούσε μόνιμο στόχο των Τουρκοκύπριων ήταν και εκείνη του Αγίου Κασσιανού, της οποίας προπύργιο ήταν το σωματείο του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» το οποίο και είχε ήδη πυρποληθεί όπως αναφέρθηκε από τους Τουρκοκύπριους κατά την περίοδο του απελευθερωτικού αγώνα, (07.06.1958).
Ο τότε υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης, υπεύθυνος για θέματα εσωτερικής ασφάλειας, ο οποίος και υπεραγαπούσε την περιοχή του ‘Τακτακαλά’ και ήταν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένος για την τύχη της, ανησυχούσε για την ασφάλειά της και εξέφραζε συχνά την ανησυχία του για τις προθέσεις των Τούρκων.
Ο Π. Γιωρκάτζης ήθελε πάση θυσία να προστατευτεί η περιοχή γιατί σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του αποτελούσε ένα από τους πρωταρχικούς στόχους των Τούρκων.
Μέλος της ομάδας προστασίας της περιοχής αναφέρει:
“Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα ως πρωτοδιορισμένος δάσκαλος στο ακριτικό σχολείο του Αγίου Κασσιανού, όταν μου φώναξε ο υπουργός μαζί με τους συνεργάτες του και μου ανάφερε τους φόβους του.
Η προστασία του Αγίου Κασσιανού αποφασίστηκε μέσα στα γενικότερα σχέδια της ασφάλειας και όλων των άλλων περιοχών που συνόρευαν με τις τουρκοκυπριακές περιοχές.
Μια μικρή ομάδα αναλάβαμε την προστασία της περιοχής. Μας παραχωρήθηκαν δύο στρατιωτικά όπλα, ένα αυτόματο μαρσίπ και ενός τυφέκιο επίσης του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, καθώς επίσης και ένα περίστροφο.
Οι Τουρκοκύπριοι είχαν ήδη αρχίσει να δραστηριοποιούνται και πολύ εύκολα μπορούσε κάποιος να αντιληφθεί ότι κατά τη διάρκεια της νύκτας πραγματοποιούσαν περιπολίες στην περιοχή και επάνδρωναν παρατηρητήρια σε νευραλγικά σημεία.
Μετά από σύντομο σχεδιασμό αποφασίσαμε να επανδρώσουμε δύο φυλάκια που θα λειτουργούσαν κατά τη διάρκεια της νύκτας, ενώ παράλληλα μια μικρή ομάδα θα εκτελούσε διακριτικές περιπολίες.
Το ένα φυλάκιο επιλέγηκε να λειτουργήσει στο σπίτι του Κώστα Μαράκου, το οποίο βρισκόταν στο τέλος της οδού Αυτοκρατείρας Θεοδώρας και αποτελούσε σφήνα μέσα στον τουρκικό τομέα. Η θέση του φυλακίου ήταν πολύ μειονεκτική γιατί για να πάει κάποιος εκεί έπρεπε να περάσει από περιοχή που ελεγχόταν αποκλειστικά από τους Τούρκους. Λόγω της θέσης του όμως πρόσφερε εξαίρετη παρατήρηση.
Κάθε απόγευμα, λίγο πριν από τη δύση του ήλιου, δύο μέλη της ομάδας έπρεπε να μεταβούν στο σπίτι του Μαράκου, μεταφέροντας μαζί τους το μοναδικό αυτόματο που είχαμε. Η μεταφορά του όπλου ήταν ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα και γι’ αυτό το λόγο η απόφασή μας ήταν να είναι πάντοτε οπλισμένο για κάθε περίπτωση. Οι φρουροί θα έπρεπε να επιστρέψουν πίσω το επόμενο πρωί.
Το άλλο φυλάκιο βρισκόταν σχεδόν απέναντι από το σχολείο του Αγίου Κασσιανού και η αποστολή του ήταν αποκλειστικά η φρούρηση του σχολείου.
Ως ‘αρχηγείο’ της περιοχής είχαμε το Σωματείο του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ», στο οποίο κάναμε τις συσκέψεις μας και παίρναμε τις αποφάσεις μας. Τις εκπαιδεύσεις μας στη χρήση των όπλων που είχαμε τις κάναμε στο σπίτι του Θανάση Παπαϊωάννου που βρισκόταν κάπου εκεί κοντά, στην οδό Χρυσαλινιώτισσας.
Η ομάδα λειτουργούσε με μεγάλη επιτυχία και καταφέρναμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο και την ασφάλεια χωρίς να υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.
Αρχές του 1963 μου ανατέθηκαν άλλα καθήκοντα, σε άλλη περιοχή και έτσι την ευθύνη για την περιοχή του Αγίου Κασσιανού ανέλαβε άλλο πρόσωπο.
Συνέχισα όμως να επισκέπτομαι την περιοχή γιατί με ενδιέφερε να βλέπω και να πληροφορούμαι για το τι ακριβώς συνέβαινε εκεί.
Έτσι το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963 ενώ βρισκόμασταν στο Σωματείο του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» με τον τότε λοχαγό του Κυπριακού Στρατού Νίκο Βαρναβίδη, κατέφθασε πολύ αναστατωμένος ο επίσης λοχαγός του Κυπριακού Στρατού Κύκκος Στρατής, για να μας αναφέρει ότι λίγο πριν είχε συμβεί το περιστατικό της συμπλοκής με τους Τουρκοκύπριους στην οδό Πάφου με περίπολο Ελληνοκυπρίων αστυνομικών, κατά την οποία και σκοτώθηκε μια Τουρκοκύπρια ελευθέρων ηθών. Το γεγονός αυτό, εκμεταλλεύτηκαν ως γνωστό οι Τουρκοκύπριοι, για να ξεκινήσουν την ανταρσία, την οποία τόσο καιρό προετοίμαζαν.
Λίγες μέρες μετά την έναρξη των ταραχών, με μεγάλη μας λύπη πληροφορηθήκαμε το θάνατο του Στέρου, ενός εξαιρετικού και ενθουσιώδους αγωνιστή, ο οποίος πυροβολήθηκε από τους Τούρκους στο κεφάλι, ενώ βρισκόταν σε πολύ προωθημένο φυλάκιο της περιοχής Αγίου Κασσιανού.
Την επόμενη μέρα ζητήσαμε από τον τότε υπεύθυνο της περιοχής, Ανδρέα Χατζηπαυλή, να μας οδηγήσει στο φυλάκιο όπου σκοτώθηκε ο Στέρος, ο οποίος ήταν και το πρώτο θύμα της Τουρκοανταρσίας στην περιοχή.”
Ποδόσφαιρο
Ο Ολυμπιακός αποτελεί ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (ΚΟΠ). Έχει κατακτήσει τρεις φορές το πρωτάθλημα Α΄ κατηγορίας (1966-67. 1968-69, 1970-71) και ως πρωταθλητής Κύπρου συμμετείχε τρεις φορές στην Α΄ Εθνική Ελλάδας. Ακόμη έχει κατακτήσει μία φορά το Κύπελλο Κύπρου (1976-77) και μια φορά την Ασπίδα Πάκκου (1967). Έχει συμμετάσχει 3 φορές στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης (1967-68, 1969-70, 1971-72), 2 φορές στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1973-74, 2001-02), 1 φορά στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης (1977-78) και δύο φορές στο Κύπελλο Ιντερτότο (2003, 2005). Έχει 70 συμμετοχές στην Α΄ κατηγορία Κύπρου, όντας στην τέταρτη θέση στη σχετική κατάταξη.
Πέντε φορές ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» έφθασε στον τελικό Κυπέλλου Κύπρου.
- Το 1961-62 με αντίπαλο την ΑΝΟΡΘΩΣΗ όπου ηττήθηκε με 2-5.
- Το 1976-77 με αντίπαλο την ΑΛΚΗ όπου κέρδισε με 2-0 και κατέκτησε τον τίτλο.
- Το 1977-78 με αντίπαλο το ΑΠΟΕΛ όπου έχασε με 0-3.
- Το 1990-91 με αντίπαλο την ΟΜΟΝΟΙΑ όπου έχασε με 0-1.
- Το 2020-21 με αντίπαλο την ΑΝΟΡΘΩΣΗ όπου έχασε στην παράταση με 2-1 (Σαρφρό 61’).
Η κατάκτηση του κυπέλλου την περίοδο 1976-77
Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» μόχθησε πάρα πολύ για να πάρει το Κυπελλο. Από την αρχή του β΄ γύρου της διοργάνωσης όλοι τον έβλεπαν εκτός Κυπέλλου μια και αντιμετώπιζε την «ΟΜΟΝΟΙΑ», όμως προχώρησε δίκαια και άξια καταβάλλοντας την με 2-1. Σκόρερ οι Ευθυμιάδης και Αριστείδου.
Επόμενος αντίπαλος το Παραλίμνι στο Γ.Σ.Π.
Με τον αέρα της νίκης επί της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» η ομάδα μας ξεπέρασε και το εμπόδιο αυτό με σκορ 2-1 για να φθάσει έτσι στα ημιτελικά.
Αντίπαλος του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» κληρώθηκε ο «ΑΠΟΛΛΩΝ» στο Γ.Σ.Π. Χρειάστηκαν όμως τα τελευταία λεπτά της παράτασης για να πάρει ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» την πανάκριβη πρόκριση για τον τελικό. Το παιχνίδι στην κανονική του διάρκεια έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα.
Στην παράταση κι ενώ όλα έδειχναν ότι θα είχαμε επαναληπτικό, ο έμπειρος Ευθυμιάδης μέσα σε ένα δίλεπτο 115΄ και 117΄ έθεσε νοκ-άουτ τον Απόλλωνα μέσα σε ατμόσφαιρα αποθέωσης για τους ‘μαυροπράσινους’.
Τελικός Κυπέλλου ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΛΚΗ. Στις 12 Ιουνίου 1977 γράφεται ακόμη μία χρυσή σελίδα στην ένδοξη ιστορία του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» με την κατάκτηση του Κυπέλλου. Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» ανώτερος του αντιπάλου του κέρδισε δίκαια με 2-0. Σκόρερ οι Αριστείδου – Κίκας.
Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» είναι από τις λίγες Κυπριακές ομάδες που έλαβαν μέρος και στις τρεις Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις :
Α) Πρωταθλητριών
Β) Κυπελλούχων
Γ) ΟΥΕΦΑ
Συγκεκριμένα έλαβε μέρος τρεις φορές στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1967 με την ΣΕΡΑΓΙΕΒΟ Γιουγκοσλαβίας στις 20/09/1967 στο Γ.Σ.Π. και έληξε ισόπαλο 2-2 αν και ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» προηγείτο στο ημίχρονο με 2-0. (και τα δύο τέρματα ο Γ. Κεττένης).
Ο επαναληπτικός έγινε στις 13.10.1967 στο ΣΕΡΑΓΙΕΒΟ και μετά από ένα συγκλονιστικό παιχνίδι κάτω από αντίξοες συνθήκες ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» ηττήθηκε 1-3. (το τέρμα πάλι ο Κεττένης).
Το 1969 αντίπαλός μας η ΡΕΑΛ Μαδρίτης και τα δύο παιχνίδια έγιναν στην Ισπανία το πρώτο στις 24.09.1969, όπου ηττηθήκαμε με 8-0 και ο επαναληπτικός στις 30.09.1969 και ηττηθήκαμε 1-6. (το γκολ ο Κεττένης).
Το 1971 στο δρόμο μας βρίσκεται η ΦΕΓΙΕΝΟΡΤ Ολλανδίας και τα δύο παιχνίδια διεξάγονται στην Ολλανδία. Το πρώτο στις 15.09.1971 με σκορ 0-8 και ο επαναληπτικός στις 22.09.1971 με σκορ 9-0.
O «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» κερδίζοντας το 1976-77 το Κύπελλο Κύπρου εξασφάλισε για πρώτη φορά την συμμετοχή του στο Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης.
Αντίπαλος του στον πρώτο γύρο κληρώθηκε η ΚΡΑΪΟΒΑ Ρουμανίας αλλά ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» δεν μπόρεσε να χτυπήσει την πρόκριση η οποία χάθηκε μέσα στο ΓΣΠ από το πρώτο παιχνίδι αφού ηττήθηκε με 1-6 στις 15.09.77 (το τέρμα ο Αριστείδου). Αντίθετα τα πήγαμε πολύ καλύτερα στον επαναληπτικό, αφού η ομάδα στάθηκε πολύ καλά για να υποκύψει τελικά με 2-0 στις 22.09.77
H αλυσίδα των επιτυχιών μετά την επιστροφή από την Α΄ Εθνική ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» τερματίζει δεύτερος κι’ εξασφαλίζει την συμμετοχή του στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Η κλήρωση τον φέρνει αντιμέτωπο της περίφημης Δυτικογερμανικής ομάδας ΣΤΟΥΓΚΑΡΔΗ.
Και τα δύο παιχνίδια έγιναν στην Γερμανία στο στάδιο «ΝΕΚΑΡ». Το πρώτο στις 10.09.1973 με σκορ 9-0 και το δεύτερο στις 17.09.1973 όπου η ΣΤΟΥΓΚΑΡΔΗ πάλι κέρδισε με 0-4.
Την σεζόν 2001-2002 ο Ολυμπιακός αγωνίζεται ξανά στο Κύπελλο Ουεφα. Στον προκριματικό γύρο ο Ολυμπιακός κληρώνεται να αντιμετωπίσει την Ουγγρική ομάδα Ντούναφερ ΦΚ την οποία και καταφέρε να αποκλείσει. Ήταν η πρώτη νίκη της ομάδας σε Ευρωπαϊκή Διοργάνωση και ταυτόχρονα η πρώτη της πρόκριση. Ο πρώτος αγώνας έγινε στο νέο ΓΣΠ στις 9 Αυγούστου 2001 με τις 2 ομάδες να μένουν ισόπαλες με σκορ 2-2 (τα τέρματα οι Θεμιστοκλέους, Κόζλεϊ). Στον επαναληπτικό (23 Αυγούστου 2001) στην Ουγγαρία ο Ολυμπιακός με μια μεγαλειώδη εμφάνιση κέρδισε εκτός έδρας με 4-2 (Κόζλεϊ, Ραντοσάβλιεβιτς, Θεμιστοκλέους, Αριστοκλέους) καταφέρνοντας να περάσει στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Στον Α΄ γύρο της διοργάνωσης αντιμετώπισε την Βελγική Κλαμπ Μπρυζ. Ο πρώτος αγώνας (20 Σεπτεμβρίου 2001) έγινε στο νέο ΓΣΠ με τις δύο ομάδες να μένουν στην ισοπαλία 2-2 (Θεμιστοκλέους, Ραντοσάβλιεβτις). Στον επαναληπτικό στο Γιαν Μπρέιντελ (27 Σεπτεμβρίου 2001), ο Ολυμπιακός έχασε με 7-1 και αποκλείστηκε (το γκολ ο Θεμιστοκλέους).
Την συγκεκριμένη σεζόν ο Ολυμπιακός διέθετε αξιομνημόνευτους ποδοσφαιριστές στο ρόστερ του, κάποιους εκ των κορυφαίων της εποχής, όπως οι Άντρος Πετρίδης, Δημήτρης Ασσιώτης, Μάριος Χαραλάμπους, Μάριος Θεμιστοκλέους, Άγγελος Τσιακλής , Άγγελος Τσολάκης και ο Jozef Kozlej.
Την σεζόν 2000 – 2001 με τον Χριστόφορο Τορναρίτη να αναλαμβάνει ως Πρόεδρος της ομάδας, ο Ολυμπιακός δημιουργεί μια εξαιρετική ομάδα και ολοκληρώνει την σεζόν στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας, μόλις 3 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ομόνοια.
Η επιτυχία αυτή δίνει μετά από 24 χρόνια Ευρωπαϊκό Εισιτήριο στον Ολυμπιακό και αγωνίζεται ξανά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, πετυχαίνονται μάλιστα την πρώτη νίκη στην ιστορία του αλλά και την πρώτη του πρόκριση.
Ο Ολυμπιακός για τις επόμενες 4 σεζόν με εξαίρεση την σεζόν 2003-04 τερματίζει στην πρώτη πεντάδα του πρωταθλήματος.
Στην συνέχεια όμως η ομάδα αντιμετωπίζοντας μεγάλα οικονομικά προβλήματα κατέληξε να παλεύει κάθε σεζόν για την παραμονή της στην Α’ Κατηγορία. Μετά από μια καταστροφική σεζόν την χρονιά 2007-08, ο Ολυμπιακός τερμάτισε στην τελευταία θέση της βαθμολογίας για πρώτη φορά στην ιστορία του με αποτέλεσμα την διαβάθμιση στην Β’ κατηγορία για τρίτη φορά στην ιστορία του.
Το σωματείο προσπάθησε να αναδιοργανωθεί και να επιστρέψει δυνατότερο από αυτή την περιπέτεια.
Μετά από 2 σεζόν στην Β κατηγορία, ο Ολυμπιακός καταφέρνει να επιστρέψει στην πρώτη κατηγορία. Την σεζόν 2010-2011 με Πρόεδρο τον Πέτρο Σάββα και προπονητή τον Πάμπο Χριστοδούλου δημιουργείται μια πολύ ισχυρή ομάδα που σκορπά τρόμο από την επιθετική της ικανότητα. Έχοντας πολύ καλή παρουσία, και έχοντας την τρίτη καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, ο Ολυμπιακός τερματίζει στην 8η θέση, ενώ φτάνει μέχρι τα προημιτελικά του κυπέλλου.
Την σεζόν 2011-12, ο Ολυμπιακός τερματίζει στην 10η θέση.
Την σεζόν 2012-13 ο Ολυμπιακός θα ξεκινήσει την χρονιά με αφαίρεση 3 βαθμών λόγω τιμωρίας από την ΦΙΦΑ αφού το σωματείο δεν μπόρεσε να περάσει τα Οικονομικά κριτήρια. Ο Ολυμπιακός υποβιβάζεται στην Β’ Κατηγορία για 4η φορά στην ιστορία του, στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, όντας ισόβαθμος με την ομάδα της Νέας Σαλαμίνας.
Την επόμενη σεζόν (2013-2014), ο Ολυμπιακός ξεκινά την χρονιά και πάλι με αφαίρεση βαθμών, αυτή την φορά με -6. ο Ολυμπιακός λόγω των πολλών οικονομικών προβλημάτων επιλέγει ως έδρα του πλέον το Μακάρειο Στάδιο σε μια προσπάθεια μείωσης των εξόδων. Πρόεδρος της ομάδας αναλαμβάνει ο Δήμος Γεωργιάδης ενώ Προπονητής αναλαμβάνει ο πρώην ποδοσφαιριστής της ομάδας Κώστας Σεραφείμ, ο οποίος προσφέρει τις υπηρεσίες του αφιλοκερδώς, σε μια προσπάθεια για αναδιοργάνωση της ομάδας. Από τους παλιούς ποδοσφαιριστές, παρέμειναν στην ομάδα μόνο ο Αρχηγός Νικόλας Νικολάου και ο δεύτερος αρχηγός Κυριάκος Πολυκάρπου. Η υπόλοιπη ομάδα στελεχώνεται μόνο με ποδοσφαιριστές ηλικίας κάτω των 21 ετών. Κατά την διάρκεια της σεζόν, η ομάδα δέχεται ακόμα μια ποινή από την Ουέφα με αφαίρεση ακόμα 3 βαθμών. Ο Ολυμπιακός τερματίζει στην 6η θέση.
Την σεζόν 2014-2015 ο Ολυμπιακός με Πρόεδρο τον Μάριο Μαυρίκιο ξεκινά και πάλι με αφαίρεση 3 βαθμών ενώ στην πορεία του επιβάλλεται αφαίρεση ακόμα 3 βαθμών. Ο Ολυμπιακός παλεύει με τα δυσβάσταχτα χρέη και την ίδια ώρα έχοντας πάλι ποδοσφαιριστές κάτω των 21 ετών εκτός από τους 2 του Αρχηγούς, παλεύει για να παραμείνει στην κατηγορία. Τα καταφέρνει με μια εκτός έδρας νίκη στην τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος.
Τις επόμενες 2 σεζόν, ο Ολυμπιακός με τον Κώστα Σεραφείμ να αναλαμβάνει ως Πρόεδρος του Σωματείου βάζει στόχο την επιστροφή του ξανά στην Α’ Κατηγορία. Ταυτόχρονα τίθεται ο μεγαλεπήβολος στόχος της εξόφλησης των χρεών του Ολυμπιακού προς παλιούς ποδοσφαιριστές αλλά και το κράτος έτσι ώστε ο Ολυμπιακός να καταστεί ένα υγιές οικονομικά σωματείο. Παλεύοντας ξανά με αφαιρέσεις βαθμών, ο Ολυμπιακός την σεζόν 2016-17 καταφέρνει τερματίζοντας στην τρίτη θέση να επιστρέψει μετά από 4 χρόνια στην Α’ Κατηγορία.
Η επιστροφή στην Ά Κατηγορία κράτησε μόνο για μια χρονιά. Λόγω εμπάργκο από την ΦΙΦΑ ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να κάνει μεταγραφές ποδοσφαιριστών ηλικίας πάνω από 18 χρονών, και θα έπρεπε μέχρι τον Ιανουάριο να παλέψει με τους υφιστάμενους του ποδοσφαιριστές. Στο τέλος της σεζόν ο Ολυμπιακός υποβιβάζεται.
Η επόμενη σεζόν 2018-2019 βρίσκει τον Ολυμπιακό στην Β Κατηγορία, αλλά ενδυναμωμένο διοικητικά από τον Χριστόφορο Τορναρίτη, ο οποίος αναλαμβάνει ρόλο Γενικού Αρχηγού του Ποδοσφαιρικού Τμήματος, ενώ ο Κώστας Σεραφείμ παραμένει στην θέση του Προέδρου. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην Ά κατηγορία τερματίζοντας στην δεύτερη θέση. Την ίδια ώρα, με την έλευση του Χριστόφορου Τορναρίτη κατέστει δυνατόν να ολοκληρωθεί ο πολυπόθητος στόχος της εξόφλησης των παλαιών οφειλών του Ολυμπιακού προς παλιούς ποδοσφαιριστές αλλά και στο κράτος.
Την σεζόν 2019-2020 ο Ολυμπιακός με προπονητή τον Πάμπο Χριστοδούλου δημιουργεί μια δυνατή ομάδα με Κύπριους αλλά και ξένους ποδοσφαιριστές. Η σεζόν όμως διακόπηκε λόγω της πανδημίας COVID-19 με την ομάδα να βρίσκεται στην 9η θέση.
Την σεζόν 2020-2021 πρόεδρος του Σωματείου αναλαμβάνει ο Αλέξης Μαυρομάτης ο οποίος μαζί με τον Χριστόφορο Τορναρίτη ως Γενικός Αρχηγός του Ποδοσφαιρικού Τμήματος και τον Κώστα Σεραφείμ στην θέση Τεχνικού Διευθυντή φτιάχνουν μια πολύ ισχυρή ομάδα. Το τέλος της σεζόν βρίσκει τον Ολυμπιακό να αγωνίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία του στο πρώτο γκρουπ (απο τον καιρό της δημιουργίας των play offs) του πρωταθλήματος και να τερματίζει στην 6η θέση μετά από αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Την ίδια χρονιά, μετά από εξαιρετική πορεία και αποκλειοντας τις ομάδες των Π.Ο Ξυλοτύμπου, Ε.Ν.Παραλιμνίου, Εθνικού Άχνας και ΑΕΛ Λεμεσού, ο Ολυμπιακός αγωνίζεται στον Τελικό Κυπέλλου Κύπρου με αντίπαλο την ομάδα της Ανόρθωσης Αμμοχώστου. Στο τέλικό θα χάσει στην παράταση με 2-1, παρά την πολύ καλή του εμφάνιση. Παρόλη την ήττα, ο Ολυμπιακός κέρδισε το χειροκρότημα και τον σεβασμό όλου του φίλαθλου κόσμου της Κύπρου. Ενδεικτικό ήταν το παρατεταμένο χειροκρότημα των οπαδών της Ανόρθωσης στους παίκτες του Ολυμπιακού με την λήξη του αγώνα.
Δημιουργία
Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» αφήνοντας κατά μέρος τις πολλές προσπάθειες, πολλούς κόπους και τις μεγάλες οικονομικές επιβαρύνσεις που θα είχε με την δημιουργία νέων Αθλητικών Τμημάτων, σεβόμενο την αθλητική του ιδιότητα και την υποχρέωση του για να δώσει στους νέους διέξοδο, στροφή και αγάπη προς την άθληση, αποφάσισε το 1971 και προχώρησε στην ίδρυση νέων αθλητικών τμημάτων: Στίβου, Καλαθόσφαιρας, Επιτραπέζιας Αντισφαίρισης, Ποδηλασίας, Πετόσφαιρας, Bowling, Άρση Βαρών.
Η κατάλληλη διαφώτιση και στρατολόγηση, ώθησε πολλούς νέους να ενταχθούν στα νέα Αθλητικά Τμήματα.
Με την πρώτη της συμμετοχή η ομάδα μας εντυπωσίασε με τα πολύ καλά αποτελέσματα της εις τους Διασωματειακούς και Παγκύπριους Διασυλλογικούς αγώνες:
ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ «ΤΑ ΔΙΑΓΟΡΕΙΑ»1972 βαθμοί 43
ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ «ΤΑ ΔΙΑΓΟΡΕΙΑ» 1973 βαθμοί 92
ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ «ΤΑ ΔΙΑΓΟΡΕΙΑ» 1974 βαθμοί 76
Δ΄ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΙ ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 1973 βαθμοί 27
Ε΄ ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΙ ΔΙΑΣΩΜΑΤΕΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 1974 βαθμοί 33
Το 1974 είναι το τέλος του Διασωματειακού Αθλητισμού, γιατί ως γνωστό καταργήθηκε και όλοι οι αθλητές αγωνίζονται πλέον με τα χρώματα των Γυμναστικών Συλλόγων κάθε επαρχίας.
Στις 23.02.1971 η ΤΕΑΚ μας κοινοποιεί ότι το Σωματείο μας γίνεται δεκτό και εγγράφεται στην δύναμή της στην β΄ κατηγορία. Σε σύντομο χρονικό διάστημα όμως, στέφεται Πρωταθλήτρια β΄ κατηγορίας το 1973 και μεταπηδά στους μεγάλους.
Όπως ήταν οι στόχοι μας για μια μεγάλη ομάδα δώσαμε μεγάλη σημασία στην δημιουργία ενός γερού υπόβαθρου με νέα παιδιά τα οποία με σκληρή δουλειά κατάφεραν να στεφθούν Κυπελλούχοι στο Κύπελλο Εφήβων το 1978 και 1979. Δυστυχώς το Σωματείο αναγκάστηκε να αναστείλει τις δραστηριότητες του τμήματος στις 13.10.1979, λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Το Σωματείο θέτοντας σε εφαρμογή την απόφαση για περισσότερα αθλητικά τμήματα με άμεσο σκοπό την άθληση των νέων, προχώρησε στην δημιουργία επιτραπέζιας Αντισφαίρισης.
H ομάδα της Ποδηλασίας στελεχωμένη από έφηβους εντυπωσίασε στις διάφορες αθλητικές εκδηλώσεις.
Το Μαύρο και το Πράσινο έκανε την εμφάνιση του σε ακόμα ένα νέο τομέα και για μια ακόμα φορά και τα μέλη και φίλοι του Σωματείου δεν έκρυβαν τη χαρά τους για τις Πρωτοποριακές αποφάσεις του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ».
Στις 21.03.1972 το Δ.Σ. του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» πήρε την απόφαση και ενέκρινε την συγκρότηση ομάδας Πετόσφαιρας.
Με την απόφαση αυτή ολοκληρώθηκε και ο κύκλος ίδρυσης Αθλητικών Τμημάτων και τα Μέλη και φίλοι του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» ήταν αρκετά ικανοποιημένα γιατί έβλεπαν ότι ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» πρωτοπόρησε σε όλους του Αθλητικούς Τομείς.
Στις 23.03.1973 ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» εγγράφεται στη δύναμη της Ε.Ο.ΠΕ (Ελληνική Ομοσπονδία Πετόσφαιρας).
Η σκληρή και σοβαρή δουλειά που έγινε σ’ αυτό το τμήμα δεν άργησε να φέρει καρπούς.
Από την πρώτη κιόλας χρονιά, το 1973-74 στέφεται η ομάδα μας Πρωταθλήτρια .
Την επόμενη χρονιά 1974-75 σαν Πρωταθλητές έπρεπε να πάμε στην Ελλάδα για να παίξουμε στο Ελλαδικό Πρωτάθλημα. Δυστυχώς όμως λόγω των γεγονότων του 1974 δεν πήγαμε και πήραμε μέρος στο δικό μας Πρωτάθλημα εκτός συναγωνισμού για να μην είμαστε σε απραξία.
Κι’ αυτή τη χρονιά στεφθήκαμε Πρωταθλητές έστω και ανεπίσημα.
Το 1975 φθάνει στον τελικό Κυπέλλου όπου ηττήθηκε από την «ΑΝΟΡΘΩΣΗ» με 1-3.
Το 1975-76 στέφεται Πρωταθλήτρια. Επίσης γίνεται η πρώτη αθλητική αποστολή στην Ελλάδα κατόπιν προσκλήσεως της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, τιμής ένεκεν για την κατάκτηση του Πρωταθλήματος.
Το 1976 φιναλίστ με Δερύνεια όπου ηττήθηκε με 2-3.
Το 1977 φιναλίστ με Δερύνεια όπου ηττηθήκαμε με 2-3.
Με αυτά τα αποτελέσματα η ομάδα μας γίνεται η πιο δημοφιλής και το ΓΣΠ όπου γίνονταν οι αγώνες ήταν μικρό για να χωρέσει τις χιλιάδες των θεατών.
Το 1978 φάνηκε ότι ήταν επιτακτική ανάγκη να δημιουργηθεί Κυπριακή Ομοσπονδία Πετόσφαιρας όπως και έγινε. Αντιπρόσωποι 20 σωματείων, ανάμεσα τους και ο Ολυμπιακός, συνήλθαν στη Λευκωσία και ίδρυσαν ξεχωριστή ομοσπονδία για το άθλημα της Πετοσφαίρισης, την Κυπριακή Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (KOΠE).
Δυστυχώς δεν είχαμε βοήθεια από πουθενά για να κάνεις συνέχεια Πρωταθλητισμό και το κυριότερο να κρατήσεις τους νέους από το να ξενιτευτούν για σπουδές κι’ έτσι χάσαμε πολλούς αθλητές ταυτόχρονα και όπως ήταν επόμενο άρχισε η κατάρρευση της ομάδας. Το 1999 το τμήμα ανέστειλε τις δραστηριότητες του.
Πρωτάθλημα Κύπρου
Πρωταθλήτρια (2): 1973-74, 1975-76
Κύπελλο Κύπρου
Φιναλίστ (3): 1975, 1976, 1977
Εκδηλώσεις
Σε εποχές παλαιότερες που τα δημόσια θεάματα και οι καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ήταν πολύ σπάνια, έλειπαν, άλλωστε και οι αρμόδιοι κρατικοί φορείς, όλο το βάρος για την διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων αναλάμβαναν τα σωματεία.
Ο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ» διέθετε ειδικό καλλιτεχνικό τμήμα, δίνοντας παραστάσεις σ ’όλη σχεδόν την Κύπρο. Στα 1933 δόθηκε η πρώτη συναυλία στο θέατρο Παπαδοπούλου στην Λευκωσία.
Επικεφαλής της ορχήστρας ήταν ο διακεκριμένος μουσικοσυνθέτης καθηγητής της μουσικής στο Παγκύπριο Γυμνάσιο κύριος Γιάγκος Μιχαηλίδης.
Η ορχήστρα του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» πολλές φορές ενωνόταν με την ορχήστρα του Πετελιάν κι έδιναν από κοινού παραστάσεις.
Μετά την αποχώρηση του Γιάγκου Μιχαηλίδη υπεύθυνος των μουσικών εκδηλώσεων, της μουσικής γενικότερα κίνησης του «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ» ανέλαβε ο Σώζος Τομπόλης. Στις 7 Μαρτίου 2001 ο Σώζος Τομπόλης μας ανέφερε : « Ο γιατρός Ζεμενίδης μου ανέθεσε την υπευθυνότητα των μουσικών εκδηλώσεων».
Έτσι δημιουργήσαμε :
- Φιλαρμονική που διέθετε : 2 τρομπέττες, 2 τρομπόνια, 1 συφώνιο, 1 μπάσο, 1 γκραν κάσια, 2 μικρά (στρατιωτικά) τύμπανα, 2 κορνέττες, 1 κόρνο και ένα όργανο που λεγόταν τενόρος και έπαιζε μελωδία. Είχαμε 16 περίπου άτομα στην Φιλαρμονική. Η Φιλαρμονική λάμβανε μέρος στις εθνικές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου και 28ης Οκτωβρίου.
- Ορχήστρα χορού που είχε: 2-3 βιολιά , 1 βιολοντσέλο και 2 τρομπέτες.
Χορωδία που αποτελείτο από 18 περίπου άτομα (όλο άνδρες) κι έπαιρνε μέρος σε εκδηλώσεις του σωματείου.
Θρύλοι Ολυμπιακού
Κώστας Καλησπέρας
Ο Κώστας Καλησπέρας ήταν Κύπριος ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν στην θέση του τερματοφύλακα. Αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό Λευκωσίας και στον Τραστ.
Αποτέλεσε τον πρώτο τερματοφύλακα του Ολυμπιακού Λευκωσίας, του οποίου ήταν και ιδρυτικό μέλος. Την περίοδο 1934-35 ήταν ο βασικός τερματοφύλακας του Τραστ, ο οποίος είχε κατακτήσει το πρώτο παγκύπριο πρωτάθλημα και το πρώτο κύπελλο Κύπρου. Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους και ικανότερους τερματοφύλακες στη δεκαετία του ’30 στην Κύπρο.
Ο Καλησπέρας είχε ενεργό συμμετοχή στην ίδρυση τριών σωματείων της Λευκωσίας. Ήταν ιδρυτικό μέλος του Ολυμπιακού το 1931, του Ορφέα το Μάιο του 1948 και της Ομόνοιας τον Ιούνιο του 1948.
Εκτός από ποδοσφαιριστής ήταν και κτηματολογικός υπάλληλος αλλά και εργολάβος. Τα «φώτα Καλησπέρα», γνωστά φώτα τροχαίας στη Λευκωσία, σημείο αναφοράς στην πόλη, πήραν το όνομά τους από τον Κώστα Καλησπέρα.
Κωστάκης Πιερίδης
Ο Κωστάκης Πιερίδης ήταν ένας σπουδαίος επιθετικός που έγραψε τη δική του ιστορία στον Ολυμπιακό τη δεκαετία ’60-’70. Μαζί με τον αδελφικό του φίλο Πανίκο Ευθυμιάδη αποτελούσαν ένα φοβερό επιθετικό δίδυμο και όπως έλεγαν οι φίλαθλοι, οι δύο παίκτες έπαιζαν με… κλειστά μάτια. Τόσο ήξερε ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Ο Κωστάκης-που ήταν γνωστός με το μικρό του όνομα όπως και πολλοί ποδοσφαιριστές της εποχής-ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην Ομόνοια το 1956-57 και συνέχισε στον Ολυμπιακό, μέχρι το 1972. Μέλος της μεγάλης εκείνης ομάδας που πήρε τρία πρωταθλήματα (1967, 1969, 1971) παίζοντας ισάριθμες φορές στην Α’ Εθνική έχοντας συμπαίκτες πέραν του Π. Ευθυμιάδη και τους Φιλώτα, Αργυρού, Σαββάκη, Σωτηράκη, Μ. Μάρκου, Ξυπολητά, Λουμπουρή, Κεττένη, Λ. Αβρααμίδη κ.α.
Ο Κ. Πιερίδης είναι τρεις φορές διεθνής και σπουδαία στιγμή της καριέρας του πέραν από τους τίτλους, ήταν και ανάδειξη του ως πρώτου σκόρερ στο πρωτάθλημα της περιόδου 1964-65 όπου σημείωσε 21 τέρματα. Κατά καιρούς διάφορε ομάδες τον είχαν στο μεταγραφικό τους στόχαστρο, αλλά ο ίδιος δεν ήθελε να αλλάξει ομάδα.
Από τα ξεχωριστά παιχνίδια του στην Α΄ Εθνική δεν θα ξεχάσει το πρώτο παιχνίδι το 1968 με το Αιγάλεω. Πέτυχε… δύο αυτογκόλ με τα οποία πήρε προβάδισμα το Αιγάλεω 2-0, όμως, ο ίδιος κατάφερε να ισοφαρίσει με δύο τέρματα 2-2 και τελικά ο Ολυμπιακός να κερδίσει 4-2.
Μετά την ποδοσφαιρική του καριέρα ακολούθησε την προπονητική δουλεύοντας σε Ευαγόρα (αρχικά βοήθησε κι ως παίκτης) Κεραυνό, Ολυμπιακό, Δόξα, Διγενή και Ομόνοια Αρ.
Πανίκος Ευθυμιάδης
Είναι η ηγετική μορφή του Ολυμπιακού που άφησε το δικό της στίγμα στην ιστορία της ομάδας της Λευκωσίας. Ο Πανίκος Ευθυμιάδης, είναι ο μοναδικός παίκτης των μαυροπράσινων που πανηγύρισε και τα τρία πρωταθλήματα και το μοναδικό κύπελλο, αγωνίστηκε τρεις φορές στην Α Εθνική κατηγορία και ισάριθμες φορές αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του κυπριακού πρωταθλήματος.
Ο Πανίκος Ευθυμιάδης, ή ο Πανίκος του Ολυμπιακού, όπως έμεινε στην ιστορία, γεννήθηκε στη Λινού στις 10 Απριλίου του 1944 και στην 20χρονη εντυπωσιακή του καριέρα γνώρισε μόλις μία ομάδα, τον Ολυμπιακό, του οποίου δόξασε τη φανέλα αλλά και δοξάστηκε γιατί έζησε όλες τις μεγάλες στιγμές του ιστορικού σωματείου. Ό,τι έχει σχέση με τις ιστορικές επιτυχίες του Ολυμπιακού, όχι απλά ήταν μέρος της ιστορίας ο Πανίκος Ευθυμιάδης, αλλά ήταν ηγετική μορφή και μεγάλος πρωταγωνιστής. Για χρόνια συνέθεσε ένα φοβερό δίδυμο με τον Κωστάκη Πιερίδη που έγραψε ιστορία. Δεν είναι συνηθισμένο, γενικά στον ποδοσφαιρικό κόσμο, ένας παίκτης να έχει πάρει στην καριέρα του όλους τους τίτλους που έχει κερδίσει η ομάδα με πολλές δεκαετίες ιστορία.
Ακόμη και στα 35 του χρόνια, ο Πανίκος Ευθυμιάδης, ήταν παρών στον μοναδικό τίτλο κυπέλλου που πήρε η ομάδα του κόντρα στην Αλκή, την οποία νίκησε στο ΓΣΠ με 2-0. Κατάφερνε να συνδυάζει τη δημιουργία με το σκοράρισμα και το ότι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος τρεις φορές, τα λέει όλα. Πιθανόν να ήταν και περισσότερες φορές, αν ο Ολυμπιακός δεν αγωνιζόταν ισάριθμες φορές στην Α Εθνική κατηγορία. Για την ιστορία, ο Ευθυμιάδης άρχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα με αντίπαλο την ΑΥΜΑ το 1960-61, πέτυχε δυο γκολ στο 6-3 του Ολυμπιακού και το νερό είχε ήδη μπει στο αυλάκι για τον 16χρονο τότε Ευθυμιάδη. Στην ενδεκάδα τον είχε βάλει ο αείμνηστος Πάμπος Αβρααμίδης.
Ο Πανίκος Ευθυμιάδης ήταν σεβαστός από συμπαίκτες και αντιπάλους, και ένας από αυτούς ήταν και ο Κυριάκος Κουρέας της Νέας Σαλαμίνας που έκανε σπουδαία καριέρα στον Ολυμπιακό Πειραίως ο οποίος για τον Ευθυμιάδη ανέφερε χαρακτηριστικά: «Το πιο σημαντικό για τον Πανίκο είναι ότι και σαν παίκτης και σαν άνθρωπος ήταν αληθινός. Ο συνδυασμός αυτών των δυο θεωρώ ήταν το μεγαλύτερο κέρδος για τον Ευθυμιάδη πέρα βέβαια από την αγωνιστική του αξία, την οποία ουδείς αμφισβητεί. Ήταν πάντα κοντά στις φάσεις, ήταν τεχνίτης και πονηρός με την καλή έννοια, είχε καλές τοποθετήσεις και γενικά ήταν από τους λίγους αντιπάλους που ταλαιπωρούσαν την οποιαδήποτε άμυνα. Μέσα στην περιοχή σπάνια έχανε την ευκαιρία να πετύχει γκολ και γενικά ήταν από τους κορυφαίους στο είδος του. Από τους παίκτες που δεν ήθελε κανένας αμυντικός να τον έχει αντίπαλο».