Συμπληρώνονται σήμερα 47 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που η τουρκική αρβύλα εισβάλει βίαια στο νησί μας και ο Αττίλας με το κωδικοποιημένο μήνυμα “Η Αϊσέ παέι διακοπές”, βεβηλώνει τα ιερά χώματά μας.
Από το καταραμένο εκείνο πρωινό, το βόρειο τμήμα της Κύπρου μας είναι κατεχόμενο και μια διαχωριστική γραμμή έκοψε την πρωτεύουσα στα δύο. Έκτοτε, η λέξη “προσφυγιά” και “αντίσκηνο” μπήκαν στο λεξιλόγιο μας. Οι σειρήνες κάθε χρόνο αντηχούν και μας θυμίζουν τους αγνοούμενους μας, τους πρόσφυγες μας, τους αιχμαλώτους μας, τους εγκλωβισμένους μας.
Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα αντηχούν για να μας θυμίζουν ότι η πατρίδα μας βρίσκεται υπό κατοχή, για να ζωντανέψουν την νωθρή μνήμη μας και για να χαράξουμε τον δρόμο της επιστροφής. Οι πατεράδες μας φεύγοντας από την Καρπασία, την Αμμόχωστο, την Κερύνεια μας, άφησαν πίσω ένα κομμάτι της ψυχής τους. Αυτό το κομμάτι μας το άφησαν Ιερά παρακαταθήκη στο τετράδιο που έγραφε “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ”.
Ως ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ δηλώνουμε απερίφραστα πως δεν θα λησμονήσουμε ποτέ.
